Κυριακή 10 Απριλίου 2011

κολλημένη με τις “Σερραίες Μανούλες”

Εδώ και περίπου 1 μήνα έχω κολλήσει, στην κυριολεξία όμως, με το group του facebook “Σερραίες Μανούλες”. Μέσα σε λίγες μέρες είχα την τιμή να γίνω και διαχειρίστρια της ομάδας αυτής. Πριν λίγες μέρες είχαμε και την πρώτη μας συνάντηση με τις υπόλοιπες μανούλες. Δηλώνω κατενθουσιασμένη και εξαρτημένη πλέον από τη συντροφιά τους…
Πριν αποχτήσω το μωράκι μου, ακόμα και όταν ήμουν έγκυος, έλεγα με τόση σιγουριά ότι δεν πρόκειται να γίνω σαν όλες αυτές τις μάνες που το μόνο που έχουν να συζητήσουν είναι για ότι καινούργιο κάνει το καμάρι τους. «Αν γίνω έτσι…να μου το πεις!» έλεγα στην φίλη μου την Ευτυχία.
Στην πορεία όμως συνειδητοποίησα πως όταν αποχτάς το πρώτο μωράκι, τα συναισθήματα είναι τόσο δυνατά σαν να είσαι η μοναδική που έγινες μαμά…σαν να έχεις το πιο όμορφο και γλυκό μωρό του κόσμου! Και όσο και αν προσπαθώ να το ελέγξω…είναι αδύνατον!!! Μιλάω συνέχεια και με τόσο ζήλο για το μπεμπούλη μου…το παραδέχομαι…ίσως και να γίνομαι κουραστική!
Στην ζωή μου όμως μπήκαν 228 νέες φίλες! 228 σερραίες μανούλες. Και για μένα είναι τόσο σημαντικές, γιατί μπορώ να τις πρήζω, χωρίς να με παρεξηγούν!!! Μπορώ να μιλάω για το μπεμπούλη μου και τις αντιδράσεις του, χωρίς να με λένε υπερβολική. Μπορώ να τις ρωτάω για ότι με απασχολεί και η κάθε μία θα μου δώσει την δική της συμβουλή, σύμφωνα πάντα με τις εμπειρίες της ως μανούλα. Είναι σημαντικές γιατί όντας κλεισμένη στο σπίτι με το μωρό μου κρατάνε ευχάριστη συντροφιά.
Μπαίνοντας κάθε βράδυ, όταν έχω ταΐσει και κοιμίσει το μωράκι μου, στην ομάδα μας στο facebook, ανυπομονώ να δω ποια είναι ξύπνια και τι έχει να πει. Συνήθως θα μιλήσω με τη Βάσω ή τη Μαρία. Γελάω απίστευτα με τα σχόλια της Σοφία και της Μαρίας Ρ. Κάνουμε παρέα με τη Δήμητρα και την Ελευθερία που είναι μακριά. Ανταλλάσουμε ιδέες για τις βαφτίσεις μας με τη Δέσποινα. Μιλάμε για τα κιλά μας με τη Φαίδρα και τη Στέλλα. Μιλάμε και σχολιάζουμε με τη Λίνα, τη Ζωή, τη Λίτσα και όλες τις άλλες μανούλες… Δεν έχω καταφέρει να τις γνωρίσω όλες βέβαια…αλλά ευελπιστώ πως θα γίνει και αυτό στην πορεία. 
Όταν γύρισα από τη συνάντησή μας στο σπίτι είπα στον άντρα μου «Ξέρεις Βασίλη…δεν είναι υπερβολή αυτό που θα σου πω…τις συμπάθησα όλες τους. Αλήθεια!!! Καμιά τους δεν ήταν ξινή! Ίσως γιατί όσες ήρθαν, είχαν όλη την καλή διάθεση να γνωριστούμε. Ήταν χαρούμενες όπως και εγώ.»

Σερραίες Μανούλες 31/3/2011
1η συνάντηση - παιδότοπος Kinderland

Για μένα που η οικογένεια μου και οι παιδικές φίλες μου είναι μακριά…Που η φίλη μου εδώ είναι μικρούλα και σε ηλικία κατάλληλη για φλερτ και ξενύχτι, πράγμα που εγώ δεν μπορώ να  ακολουθήσω…Που οι παντρεμένες φίλες μου μένουν σε χωριό και δεν είναι μαθημένες να βγαίνουν χωρίς τους άντρες τους…οι «Σερραίες Μανούλες» είναι μια διέξοδος από την ρουτίνα μου. Δεν είναι πως δεν αγαπάω την ρουτίνα μου…αλλά μου αρέσει που έχω πλέον νέες επιλογές.
Ανυπομονώ να έρθει η επόμενη συνάντηση. Τώρα που θα ανοίξει ο καιρός, σίγουρα θα κανονίζουμε καφεδοκαταστάσεις στην δροσερή κοιλάδα των Αγίων Αναργύρων.
: )

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

σαν να ήμουν μαμά από πάντα...

Πριν λίγο δημοσίευσε η Βάσω από τις Σερραίες Μανούλες ένα υπέροχο κείμενο…
«...Είμαι εργαζόμενη μαμά πια. Στις μέρες μας και με την κρίση που περνάμε θα έλεγε κανείς «Δόξα τω Θεώ» που έχω τουλάχιστον δουλεία (ακόμη). Και γιατί τα γράφω όλα αυτά? Γιατί ήρθε η ώρα που φεύγω από το σπίτι και περνώ πολλές ώρες στο γραφείο χωρίς να βλέπω πια τα παιδιά μου. Δεν τρώμε όλοι μαζί και το φαγητό είναι κρύο όταν γυρίζω...Χάνω στιγμές του μικρού που κάθε μέρα μεγαλώνει. Λυπάμαι που χάνω σιγά - σιγά χρόνο και από την παρέα των μαμάδων.
Κάποιες από σας δε δουλεύετε και επιλέξατε να μεγαλώσετε τα παΐδια σας. Θέλω να πω σε σας ότι όσο δύσκολο κι αν σας φαίνεται αυτό που κάνετε, τόσο σπουδαίο είναι. Μείνετε κοντά στα παιδιά σας όσο μπορείτε. Δώστε τους όλη σας την αγάπη και αυτό θα είναι σίγουρα το πιο έγκυρο διαβατήριο για τη ζωή τους. Απολαύστε κάθε στιγμή μαζί τους όσο είναι ακόμη μικρά. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το μεγάλωμα ενός παιδιού. Μακάρι όλες οι μαμάδες να ήταν διπλά στα παΐδια τους μέχρι να ξεκινήσουν τη δική τους πορεία στο σχολείο….».
Η Βάσω έκανε τις παραπάνω σκέψεις…
Η Σούλα, παλιά μου φίλη από τον Έβρο, που μπήκε στο μήνα της και σε λίγο καιρό θα έχει την μπέμπα της, μου εξέφρασε την απορία της …
«άσε φιλενάδα … χθες έκανα την πρώτη μου κορδέλα και με έβαλαν στην αίθουσα τοκετού, γιατί εκεί το έχουν τον καρδιοτοκογραφο μόλις είδα το μπουμ και τα εργαλεία τους με έλουσε κρύος ιδρώτας και να φανταστείς εγώ θα γεννήσω με καισαρική χαχαχα!!!! αχ ήρωες αυτές που κάνουν φυσιολογικό τοκετό!!! κατά τα άλλα με πιάνουν κάτι ψυχολογικές φρίκες… μήπως δεν θα είμαι καλή μαμά… μήπως δεν θα την αγαπώ…»
Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης σκέψεις πολλές τριγύρναγαν στο μυαλό μου…πες ότι έφταιγαν οι ορμόνες…πες πως έφταιγε η αλλαγή του σώματός μου…πες πως ίσως να μην ήμουν προετοιμασμένη για να γίνω μαμά (έγιναν όλα τόσο γρήγορα)…όπως μου τόνισε η μαμά μου «ξεβολεύτηκες Ριούλα…αυτό είναι όλο!»
Αρχικά πάντα έλεγα πως θέλω να γίνω νέα μαμά. Πάντα ήμουν πολύ περήφανη που η μαμά μου ήταν νέα, όμορφη και μπορούσα να συζητάω τα πάντα μαζί της. Η μάνα μου όμως με έκανε στα 19. Εγώ είμαι στα 31 και έχω μόλις 6 μηνών μωράκι. Ξέρω πως οι εποχές αλλάζουν. Οι καταστάσεις σήμερα υποχρεώνουν την γυναίκα να σπουδάσει, να δουλέψει και να επιλέξει τον ιδανικό άντρα για να κάνει οικογένεια, πολλές φορές στο «παρά πέντε» για να γίνουν μανούλες.
Ευτυχώς εγώ στάθηκα τυχερή. Γνώρισα τον άντρα μου στα 24. Χορτάσαμε ο ένας τον άλλο αρκετά. Παντρευτήκαμε και μέσα σε 6 μήνες ήρθε το χαρμόσυνο νέο…Τρία τεστ εγκυμοσύνης έκανα…και το πίστεψα όταν ο γιατρός μου είπε: «Ναι Γλυκερία …έχουμε ενδομήτρια εγκυμοσύνη!!!»
Ουπς!!!...εγώ ήξερα πως προσπαθείς καιρό…και κάποια στιγμή το καταφέρνεις…σαν πολύ γρήγορα δεν το πετύχαμε εμείς?...σκέφτηκα…
Τι θα γίνει τώρα με τη δουλεία? Θα είμαι σε θέση να πηγαίνω στο γραφείο? Θα χάσω την συναυλία των U2!!!Το καλοκαίρι θα πάμε διακοπές? Πρέπει να χάσω κιλά? Όταν εγώ θα είμαι 40, το παιδί μου θα ναι 10….δηλαδή όταν το παιδί μου θα είναι 30, εγώ θα είμαι 60!!! Μα θα είμαι γριά!!! Άργησα…και ύστερα έρχεται η οικονομική κρίση…
Θεωρώ πως η μητέρα μου είναι η πιο καλή και άξια μανούλα του κόσμου…μας μεγάλωσε, εμένα και την μικρότερη αδερφή μου, με πολύ αγάπη και τρυφερότητα. Καταρχήν κατάφερε να μας κάνει να είμαστε δύο πολύ αγαπημένα αδέρφια. Να στηρίζουμε και να αγαπάμε η μία την άλλη. Ήταν πάντα δίπλα μας και αφιερώθηκε σε εμάς 100%!!!. Μπορούσε όμως να το κάνει αυτό…θέλω να πω ότι της το επέτρεπαν οι συγκυρίες τότε. Ο μπαμπάς είναι συνταξιούχος στρατιωτικός. Είχε ένα σίγουρο εισόδημα και ο ίδιος δεν ήθελε η μαμά μου να εργαστεί. Είχε εργαζόμενη μαμά βλέπετε και ήθελε τα παιδιά του να μην χρειάζεται να περάσουν το ίδιο μ’ αυτόν.
Εγώ όμως ακόμα και αν το θέλω, δεν μπορώ να μην εργαστώ. Ειδικά τώρα με όλο αυτό το μπάχαλο που έχει προκαλέσει το νομισματικό ταμείο. Προς το παρόν αναγκάζομαι να πηγαίνω 2-3 φορές την εβδομάδα στη δουλειά…Ας μην είμαι αχάριστη βέβαια (όπως λέει και η Βάσω) πάλι καλά που έχω δουλειά. Άλλες δεν έχουν ή άλλες αναγκάζονται να γυρίσουν αμέσως στην δουλειά τους. Δεν είναι όμως αδικία? Γιατί δηλαδή να μην μπορεί η κάθε μανούλα, ασφαλισμένη σε οποιοδήποτε φορέα, να παίρνει ένα σεβαστό ποσό και να κάθετε σπίτι να μεγαλώνει το μωρό της, χωρίς άγχος και χωρίς να χρειάζεται να λείπει…
Μου τη δίνει που έστω και αυτές οι 2-3 μέρες που πηγαίνω στη δουλειά, ήταν αρκετές για να σταματήσει ο μπέμπης μου να θηλάζει…ήθελα να συνεχίσω…αλλά δεν τα κατάφερα….
Μου την δίνει που φεύγω το πρωί και αυτός ακόμα κοιμάται…άλλη μια μέρα πέρασε που δεν τον είδα να ξυπνάει…να μου χαμογελάει μόλις με δει πάνω από την κούνια του, ανυπομονώντας να τον πάρω αγκαλιά.
Ευτυχώς έχω την πεθερά μου κοντά. Είναι νέα και έχει όλη τη διάθεση να βοηθήσει. Όπως θα με βοηθούσε και η μανούλα μου αν ήταν κοντά…Αλλά αυτό δεν με κάνει να νιώθω διαφορετικά…θα ήθελα να μην φεύγω! Αυτό είναι όλο! Θα ήθελα να μην χρειάζεται να φεύγω…
Αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς…οπότε προσπαθώ να κάνω αυτό που διάβασα σε ένα βιβλίο…γυρνάω από τη δουλεία και ασχολούμαι μόνο μαζί του. Τις μέρες που δουλεύω, δεν μαγειρεύω και δεν κάνω δουλείες!!! Προσπαθώ να καλύψω το κενό με γέλια, χάδια και φιλιά!!!
Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να γίνω καλή μαμά. Θα προσπαθήσω πάντως! Προσπαθώ! Οι ελεύθερες φίλες μου με ρωτούν πως είμαι τόσο ψύχραιμη… τα κάνω όλα σαν να ήμουν γεννημένη για να τα κάνω… σαν να μην έκανα ποτέ εκείνες τις σκέψεις…σαν να ήμουν μαμά από πάντα… τρελαίνομαι όταν μου γελάει και βγάζει εκείνες τις τόσο γλυκές φωνούλες…σαν να μου λέει «μαμά…σ’ αγαπώ!»…

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Θέλω πρωτότυπα βαφτίσια!!!

Ο άντρας μου με πειράζει συνέχεια μεταξύ αστείου και σοβαρού… «είχαμε το γάμο…τώρα έχουμε τα βαφτίσια!!!». Η αλήθεια είναι πως πριν ακόμα γεννήσω άρχισα να σχεδιάζω για την βάφτιση του γιου μου. Τι θέμα θα έχει; Τι χρώμα θα χρησιμοποιήσω; Τι μπομπονιέρα θα κάνω; Τι γλυκό;….
Όπως όλοι ξέρετε τα θέματα βάφτισης για αγοράκια δεν είναι και τόσα πολλά όπως για τα κοριτσάκια…πρίγκιπας, βατραχάκι, ναυτάκι, πειρατής, τρενάκι, αυτοκινητάκι, ποδοσφαιριστής…
Σκέφτηκα να το κάνω στυλ θάλασσα με αστερίες και κοχυλάκια…αλλά έτσι είχα κάνει το γάμο. Ε! δεν ήθελα να θυμίζει το γάμο…θέλω κάτι ξεχωριστό για το μωρουλίνι μας!!!
«Το μικρό μας καρπουζάκι θα αποχτήσει ονοματάκι!» είπα μια μέρα στον Βασίλη μου…τον οποίο λένε Καρπουζάκη! Και ορίστε το θέμα της βάφτισης…θα είναι το καρπουζάκι. Ζουμερό και λαχταριστό σαν το μωρό μας.
Έτσι λοιπόν ο στολισμός θα είναι σε πράσινο και κόκκινο. Δεν είναι σιελ, δεν είναι μπλε…αλλά εμένα μ’ αρέσει τρελά! Τώρα πρέπει να σκεφτώ το προσκλητήριο. Για μένα είναι σημαντικό να είναι κάτι πρωτότυπο…αφορά και τη δουλεία μου άλλωστε. Ψάχνοντας όμως πολλές ώρες στο Google, βρήκα πολλές ιδέες και θα τις δημοσιεύσω αμέσως μετά τη βάφτιση μας που θα γίνει 29 Μαΐου 2011. Θα το κρατήσω μυστικό για λίγες μέρες ακόμα!!!
Πριν λίγες μέρες μιλούσα με τη facebook φίλη μου, τη Δέσποινα η οποία δεν είχε καταλήξει στο θέμα της βάφτισης…και τελικά θα κάνει αυτό που της πρότεινα εγώ!!!!! Μελισσάκι!!! Τέλειο??? Εγώ πάντως ανυπομονώ να δω τι θα κάνει…
Επειδή έχω τρέλα με ότι αφορά το γάμο και τη βάφτιση…μπορώ να βοηθήσω όποια φίλη θέλει να βρούμε αυτό που θα αντιπροσωπεύει την εκδήλωσή της. Πάνω στη δουλειά μου προτείνω ιδιαίτερα προσκλητήρια για κάθε γούστο και κάθε τσέπη! Μην διστάσετε να ζητήσετε τη βοήθειά μου…είμαι πάντα διαθέσιμη!!!

Στείλτε μου μήνυμα στο iridaserres@hotmail.com
και μπείτε στη σελίδα μας στο facebook: http://www.facebook.com/iridakarpouzakis

Ο Βασιλιάς Κορονοϊός της Γιώτα Στανελούδη με εικονογράφηση δική μου... κυκλοφορεί ελεύθερα online!!!

Σε περίοδο καραντίνας η  Γιώτα Στανελούδη , παιδαγωγός, έγραψε αυτό το υπέροχο παραμύθι για να εξηγήσει στην κόρη της τι ζούμε το τελευ...