22 μήνες με τον μικρό μας
ταρζάν!!! Πλέον δεν είναι μωρό, είναι ένα μικρό αντράκι που έχει άποψη, πείσμα
και μεγάλη περιέργεια για όλα. Παρατηρεί και ρουφά σαν σφουγγαράκι. Έχει
ξεκινήσει και λέει μερικές λεξούλες. Νοιώθω πολύ περήφανη γιατί του έμαθα και λέει
καθαρά το «κόκκινο» πέρα από το «μπαμπά» που το μουρμουράει και το φωνάζει
συνέχεια, το «γιαγιά», το «παππού» και το «μαμά» μόνο όταν έχει ζόρι!!! Αλήθεια
σας λέω…μέχρι πριν λίγο καιρό έλεγε «μαμά» μόνο όταν δεν με έβλεπε… Δεν μπορώ
να ξεχάσω φυσικά και το «μπάλα» που ήταν η πρώτη λεξούλα που ξεστόμισε μετά από
το αδιευκρίνιστο τότε «μπα…μπα..μπα»!!!
Ανεβαίνει παντού, σε καναπέδες,
τραπέζια, χοροπηδά στο διπλό κρεβάτι και ανοίγει συρτάρια και ντουλάπια μόνο
και μόνο για να μου τη σπάσει…για να του δώσω σημασία. Είναι και μεγάλος
ξενύχτης. Εντάξει μας αρέσει οικογενειακώς ο ύπνος. Ξυπνάμε αργά το πρωί,
κοιμόμαστε αρκετά το μεσημέρι και το βράδυ ξενυχτάμε βλέποντας το “nemo”, “cars – mc queen” και “απαισιότατος”. Έχουμε
κατεβάσει και τα τραγούδια και τα ακούμε στις διακοπές μας στο αμάξι…
http://www.youtube.com/watch?v=5hHLBHQdGKU
«Αν έχεις λιμουζίνα
ή σαραβαλάκι
βγες απ' τη ρουτίνα
Γκάζι και όπου βρεθείς
Ροκ εντ ρολ και ήχος μηχανής
σε κάνουν να φρικάρεις
στου κόσμου τα σπουδαία
πάρε άδεια απ' τη σημαία…»
βγες απ' τη ρουτίνα
Γκάζι και όπου βρεθείς
Ροκ εντ ρολ και ήχος μηχανής
σε κάνουν να φρικάρεις
στου κόσμου τα σπουδαία
πάρε άδεια απ' τη σημαία…»
και ο Αλέξανδρος κουνάει πέρα
δώθε τα μαλλιά του και κουνάει το δαχτυλάκι επιδειχτικά όπως ο μπαμπάς του!!!
Τρελαίνεται για το νερό. Μπορεί
στην θάλασσα να μην έχει ξεθαρρέψει τελείως αλλά από την μπανιέρα με το ζόρι
τον βγάζουμε όταν κάνουμε μπάνιο. Αφού πλέον όταν θέλουμε να συνεννοηθούμε για
να ανάψουμε τον θερμοσίφωνα ή κάτι τέτοιο δεν χρησιμοποιούμε την λέξη «μπάνιο»…συνεννοούμαστε
με τα μάτια…γιατί μόλις ακούει τη λέξη τρέχει στο μπάνιο και περιμένει με
ανυπομονησία…και αν αργήσεις να του βγάλεις την πάνα και να τον βάλεις στην
μπανιέρα ποιος τον ακούει…Πλέον κλείνω το φως και επειδή φοβάται, σηκώνεται και
ετοιμάζεται να του περάσω την πετσέτα για να βγούμε, χωρίς πολλά παρακαλειτά ή
κλάματα.
Αυτό που μου δίνει μεγάλη χαρά
είναι που τον τελευταίο καιρό ξεκίνησε να παίζει και με τα άλλα παιδάκια. Πριν
δεν συμμετείχε και πολύ σε ομαδικά παιχνίδια, προτιμούσε να παίζει με τα «βουμ
βουμ» του μόνος του. Τις προάλλες όμως ήρθαν παιδάκια σπίτι. Ο Νικόλας που
είναι 6 μήνες μεγαλύτερος τον πήρε χέρι χέρι και πήγαν στο δωμάτιο του…ήρθαν
και η Άννα Μαρία με τον μικρό της αδερφό τον Ιωάννη…κατέληξαν να χοροπηδάνε τα
3 μεγάλα πάνω στο διπλό κρεβάτι και ο καημενούλης ο Ιωάννης να τους κοιτάει!!!
Και όταν έφυγαν οι μαμάδες με τα φιλαράκια του ο Αλέξανδρος άρχισε να κλαίει
στην πόρτα…πρώτη φορά…τα παιδιά θέλουν παιδιά!!! Να ναι καλά το facebook και
οι Σερραίες Μανούλες που συναντιόμαστε σε σπίτια ή παιδότοπους και παίζουν τα
παιδάκια μας. Γίνονται πιο κοινωνικά, αναπτύσσουν φιλίες, κάνουν ζαβολιές και
διασκεδάζουν όλα μαζί.
Σε λίγο θα γίνει 2 ετών…πως
πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός…σαν χτες ήταν που προετοιμαζόμασταν για το πρώτο
του πάρτυ!!! Θα κόψουμε την πάνα…θα αρχίσει να λέει ολόκληρες προτάσεις…θα πάει
παιδικό…θα αρχίσουν να μας αναστατώνουν τα κορίτσια αχαχχαχαχ... πολλές αλλαγές στην ζωή του…πολλές αλλαγές και στη δική μας!!!
Αύριο φεύγουμε για Κέρκυρα. Θα
τον δουν οι γονείς μου και η αδερφή μου μετά από αρκετό καιρό…θα πάθουν πλάκα
πιστεύω…θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές… οπότε πάμε στο νησί και για το κομμάτι των
διακοπών θα σας γράψω ένα άλλο κείμενο…θα χει γέλιο…και είναι τεράστιο
κεφάλαιο!!!
