Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

aski memnu & Fatmagul



Δεν κατηγόρησα ποτέ αυτούς που κολάνε με σαπουνόπερες και σίριαλ. Πώς να το κάνω άλλωστε...αφού εγώ έβλεπα και Patyy! Την γνώμη μου για τα τούρκικα την ξέρετε. Θεωρώ ότι είναι όλες οι σειρές πολύ προσεγμένες. Εντάξει το σενάριο πολλές φορές επαναλαμβάνεται. Ένας αγαπάει μία…ο έρωτάς τους αντιμετωπίζει πολλά εμπόδια αλλά τελικά είναι μαζί. Αυτό που με εκπλήσσει όμως είναι που δεν υπάρχει πουθενά το σεξ! Υπάρχει το φλερτ…ο ρομαντισμός… η επιθυμία. Ακόμα όμως και σε παράνομες σχέσεις δεν υπάρχει σεξ! Και αν υπάρχει δεν είναι με τίποτα τόσο σκληροπυρηνικό όπως στα ελληνικά σίριαλ που κρατάει όσο το μισό επεισόδιο…. Το σενάριο αν και χιλιοφορεμένο, σε κρατάει πάντα σε αγωνία. Δεν σου σπάει όμως τα νεύρα γιατί οι καταστάσεις και οι σκηνές αλλάζουν πολύ γρήγορα. Τέλεια σκηνικά, όμορφα χρώματα στις εικόνες που βλέπουμε. Άψογα επιλεγμένα ρούχα για να αναδεικνύουν τους ηθοποιούς. Ηθοποιοί που παίζουν τόσο φυσικά. Χωρίς γκριμάτσες και υπερβολές στις κινήσεις τους. Και υπέροχη μουσική! Αχ αυτή η μουσική. Σας έχω πει για το κομμάτι των τίτλων της Fatmagul;

Είναι καλοκαίρι και με τον Βασίλη πίνουμε καφέ στο μπαλκόνι μας ενώ ο Αλέξανδρος παίζει μπάλα. Ξαφνικά αρχίζει το κομμάτι των τίτλων της «Fatmagul». Ο Αλέξανδρος αφήνει το παιχνίδι και τρέχει αμέσως στο σαλόνι. «Τι έγινε;» με ρωτάει ο Βασίλης. «Α! έχει κόλλημα…Αρχίζει η Fatmagul» του λέω. Κάθε φορά που ξεκινούσε το κομμάτι ο Αλέξανδρος σταματούσε ότι και αν έκανε και στεκόταν όρθιος κοντά στην τηλεόραση. Άκουγε όλο το κομμάτι και μετά συνεχίζει να παίζει. Έχει τύχει να κοιμάται και να ξυπνήσει για να το δει!
Για να μην τα πολυλογώ… έχω κατεβάσει δύο τρία κομμάτια από σίριαλ που παρακολουθήσαμε μαζί με τον Βασίλη…και τα ακούμε στο αμάξι! Μα δεν έχει στίχους και είναι σαν να τα λέει όλα! Τώρα ίσως είμαι και επηρεασμένη επειδή οι σειρές αυτές μου άρεσαν πολύ…αλλά αναμφισβήτητα είναι κομματάρες!!!
Αν σας αρέσουν οι ρομαντικές ιστορίες και δεν σας χαλάει τόσο πολύ η τούρκικη γλώσσα βρείτε τα επεισόδια από το “aski memnu” ή το “Fatmagul”. Και στα δύο παίζει η τουρκάλα και κουκλαρα Beren Saat. Απίστευτη!!! Την αγαπώ! Και ας λέει ο σύζυγός μου «Μπιχτέρ!» λες και έχει το στόμα του γεμάτο με μέλι…χαχαχαχαχ 

 





όχι πες αν έχω άδικο....
:)
 

Βλέποντας Fatmagul...

Δεν θυμάμαι αν σας το έχω γράψει ή αν έμεινε απλά στην σκέψη μου η εμπειρία μου με το θηλασμό. Βασικά ήμουν σίγουρη ότι δεν θα έχω πρόβλημα στο θηλασμό. Δεν ενημερώθηκα για τίποτα. Με τόσο στήθος που έχω και είχα στην εγκυμοσύνη το τελευταίο πράγμα που με απασχολούσε ήταν το αν θα θηλάσω…γιατί το είχα δεδομένο!
Και με το άγχος των πρώτων ημερών μετά την γέννα και τις ορμόνες να έχουν χτυπήσει κόκκινα το σοκ ήταν μεγάλο όταν κατάλαβα ότι ο θηλασμός δεν είναι τελικά καθόλου εύκολο πράγμα. Επίπεδες θηλές και καθόλου ροή μιας και ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε να βοηθήσει στο να κατέβει το γάλα μέσα από την θερμοκοιτίδα. Πρώτο γάλα από μπιμπερό…αναγκαστικό τάισμα από μπιμπερό για να πέσουν οι τιμές του ίκτερου. Όταν τον πήραμε σπίτι αρχίζει η προσπάθεια μας…σιλικονάτες επιπρόσθετες θηλές και ένας μικρούλης που προσπαθεί υπομονετικά. Νομίζω ότι το ότι θήλασα, όπως θήλασα, 4,5 μήνες το οφείλω περισσότερο στον γιο μου που ενώ ήξερε πως είναι να πίνεις γάλα από το μπιμπερό, συνέχιζε να προσπαθεί στο στήθος μου. Αλλά δεν κατάφερα να έχω την ιδανική ροή…δεν είδα ποτέ το στήθος μου να στάζει.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη φορά που προσπαθούσα να θηλάσω στο σπίτι με τις σιλικονάτες θηλές. Το μωράκι μου κλαίει γιατί πεινάει. Η μαμά μου και η πεθερά μου υπερβολικά αγχωμένες προσπαθούν να με βοηθήσουν. Ήθελαν να με βοηθήσουν αλλά δεν ήξεραν πως. Δεν ανήκουν στην γενιά που έμαθε να θηλάζει. Δεν θήλασαν αρκετά. Ύστερα έμεινα μόνη μου με την αδερφή μου…την πιο ψύχραιμη εκείνη την ώρα. Καταφέραμε να εφάπτεται η θηλή στο στήθος…ο Αλέξανδρος δεν άργησε να την πιάσει. Πονούσα λίγο…αλλά όταν είδα την θηλή να ασπρίζει από το γάλα, δικαιώθηκε η προσπάθειά μου.
Δεν είχα κάποια μητέρα που να έχει θηλάσει και να είναι πρόθυμη να με βοηθήσει. Δεν γνώριζα ούτε ότι θα υπάρχουν ανάλογες ομάδες, για παράδειγμα στο facebook, που θα μου έλυναν όλες τις απορίες. Δεν γνώριζα καν τις «σερραίες μανούλες». Και φυσικά άγνοια για την ύπαρξη συμβούλων θηλασμού. Μόνο η παιδίατρος που ήρθε και μου έδωσε λίγο κουράγιο. Μου πάτησε λίγο το στήθος και μου είπε «Καλέ έφαγες τίποτα σήμερα;…άμα δεν φας πως θα κατεβάσεις γάλα;». Εγώ πάλι από το άγχος μου εκείνη την μέρα που θα ερχόταν ο παιδίατρος στο σπίτι να εξετάσει το μωρό είχα ξεχάσει να φάω.
Για πιο λόγο θυμήθηκα τον θηλασμό τώρα; Μέρες το σκέφτομαι…Βλέπω στο facebook την Ομάδα Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας των Σερρών, πόσο πρόθυμες είναι εκεί οι μητέρες να βοηθήσουν κάθε κοπέλα που ξεκινάει να θηλάζει. Στα πλαίσια της Παγκόσμιας Εβδομάδας Μητρικού Θηλασμού, η Ομάδα Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας Σερρών με την υποστήριξη του Συλλόγου "Σερραιες Μανούλες" διοργάνωσε ομιλία με θέμα "Μητρότητα, Θηλασμος και Σύγχρονη Γυναίκα". Ομιλήτριες ήταν, η γνωστή σε όσες θηλάζουν,  η Παπαδήμα Αγλαϊα, Διεθνώς Πιστοποιημένη Σύμβουλος Γαλουχίας (IBCLC) και η κα Μιχαηλίδου Ελισάβετ Σύμβουλος Θηλασμού του Συνδέσμου Θηλασμού Ελλαδος (La Leche League Greece). Εκεί η κυρία Παπαδήμα μας είπε για ένα μωράκι που δεν ήθελε να θηλάσει…που έκανε τον θηλασμό σχεδόν απαγορευτικό! Και όμως μετά από συνεχή προσπάθεια και επιμονή της μητέρας, μία μέρα το μωρό άρχισε να θηλάζει κανονικότατα και χωρίς δυσκολία.
Μία η ομιλία…και μία η "Φατμακιουλ". Μην γελάτε καθόλου! Σε αυτό το τούρκικο σίριαλ, με το όποιο παραδέχομαι ότι έχω κολλήσει αρκετά, μου έκανε πολύ εντύπωση μια συγκεκριμένη σκηνή. Η Ασού γεννά στο νοσοκομείο…και δείχνει την γιατρό να της μιλάει για το θηλασμό και ότι ΠΡΕΠΕΙ να θηλάσει!!! … και αναρωτιέμαι…ποιος έλληνας σκηνοθέτης…πιο ελληνικό σήριαλ έχει αναφέρει έστω και λίγο τον θηλασμό…έχει έστω μία σκηνή με την μάνα να θηλάζει το μωράκι της.
Κατηγορούμε τα τούρκικα σίριαλ…είναι τόσο καλογυρισμένα. Τόσο σωστά σκηνοθετημένα. Τέλεια μουσική επένδυση. Χωρίς καν ερωτικούς στοίχους…μόνο μουσική. Οι ηθοποιοί παίζουν τόσο φυσικά…χωρίς υπερβολές στις κινήσεις και στις εκφράσεις τους. Και δεν υπάρχουν σκηνές με σεξ…ακόμα και όταν αναδεικνύουν παράνομες σχέσεις δεν υπάρχουν σκηνές σεξ! Πάντα το έλεγα πως μαρέσουν τα τουρκικά σίριαλ…και ας λένε…τα προτιμώ από τα μεξικάνικα! Και δυστυχώς, είναι πολλές φορές καλύτερα και από τα ελληνικά σίριαλ. Δεν ξέρω…όπως λέει ο Βασίλης στην Τουρκία τώρα με λίγα λεφτά κάνεις χλιδάτα σίριαλ. Εδώ μάθανε όλοι στα πολλά λεφτά…και με το χτύπημα της κρίσης δεν μπορεί κανείς να κάνει πολλά πράγματα. Όμως μπορούμε τουλάχιστον να αναδεικνύουμε κάπου και τις ομορφιές αυτής της χώρας…την ουσία…και ναι…την μητρότητα και τον θηλασμό…έχει βαρεθεί ο κόσμος πια τα μίση και τα πάθη…τις παράνομες σχέσεις…την εγκληματικότητα…το σεξ… σεξ…σεξ παντού! Έλεος…στο «Μπρόυσκο» για παράδειγμα από τα πρώτα επεισόδια ξέραμε πως η πρωταγωνίστρια πήγε με τον κύπριο και παράτησε τον κρητικό. Καλέ κρατήστε λίγο σασπένς…πιο πολύ τηλεθέαση θα είχατε αν ο κύπριος τελικά την έριχνε στο 50στό πχ επεισόδιο!!! Εδώ.. καθημερινά καθηλωμένοι στην τηλεόραση μας, βλέπουμε για δεύτερη σεζόν τον έρωτα της Φατμακιούλ και του Κερίμ και ακόμα σεξ δεν κάνανε…και βάλανε και στεφάνι!!!
Ξέφυγα από το θέμα μου… ας αφήσω τα τουρκικά σίριαλ. Ήθελα να πω πως στην χώρα μας δεν έχουμε εικόνες θηλασμού!!! Όχι δεν έχουμε…έχουμε Χριστούγεννα από τον Νοέμβριο. Γεμίζουν οι βιτρίνες χριστουγεννιάτικα στολίδια. Τα γιορτάζουμε 2μήνες!!! Γιορτάζουμε τον άγιο Βαλεντίνο. Και γω τον γιορτάζω! Αλλά πέφτουν τόσα λεφτά…πολλά λεφτά στις βιτρίνες…στις διαφημίσεις…ακόμα ίσως και σε μερικά σίριαλ ή εκπομπές που πάνε με το πνεύμα των ημερών. Γιορτάζουμε την ημέρα της γυναίκας. Βγαίνουμε έξω οι γυναίκες…λες και καταπιεζόμαστε όλη την υπόλοιπη χρονιά. Και έρχεται η ημέρα του ταυτόχρονου θηλασμού…γιορτάζουμε την μητρότητα και το θηλασμό. Τόσο τρυφερή και άκρως αγχολυτική εικόνα! Και διαβάζω… «Μα είναι show ο θηλασμός;»  ένα κείμενο που αναφέρεται  στην ημέρα ταυτόχρονου πανελλαδικού θηλασμού. 
Γιατί ρε παιδιά…είναι τα Χριστούγεννα show; Είναι η γέννηση του Χριστούς; Είναι show οι ερωτευμένοι που αγκαλιάζονται και φιλιούνται στις πλατείες; Μήπως να το απαγορέψουμε και αυτό…είναι επιδειξίες οι ερωτευμένοι! Ή οι γυναίκες…που έχουν ξεφύγει…να μην γιορτάζουν ρε…πολλά δικαιώματα πήραν!
Εγώ μια μαμά που δεν θήλασα όσο θα ήθελα…απαιτώ και στηρίζω το να γιορτάζεται ο θηλασμός! Να θυμόμαστε που και που ότι υπάρχει και κάνει καλό…και στο παιδί και στην μάνα…και στον σύζυγο ακόμα (βλέπε ψυχολογία της συζύγου!). Ο θηλασμός προστατεύει την γυναίκα από τον καρκίνο και επαναφέρει την μήτρα στην αρχική της θέση! Και μόνο για αυτούς τους λόγους επιβάλλεται να τον γιορτάζουμε! Και γιατί όχι…σε μία Ελλάδα που γιορτάζει και προβάλει τα πάντα με τόση υπερβολή…ε ας υπερβάλουμε και εδώ!
Ναι…εκνευρίζομαι και εγώ με εκείνες τις μάνες που επειδή θηλάζουν νομίζουν ότι είναι οι καλύτερες μάνες του κόσμου και κατακρίνουν τις άλλες. Ναι μου την δίνει όταν κατεβάζουν επιδειχτικά την μπλούζα τους για να θηλάσουν. Σαν να λένε…κοιτάξτε με…εγώ θηλάζω…μπορώ…και αδιαφορώ αν με κοιτάτε. Μα ο τρόπος που το κάνουν είναι που προκαλεί τα βλέμματα περισσότερο! Θα σας πω ένα περιστατικό. Έχουμε πάει στο δήμαρχο Σερρών με το συμβούλιο του συλλόγου «Σερραίες Μανούλες» να ζητήσουμε ένα γραφείο για να έχουμε μία έδρα. Ενώ συζητάμε, ο Αλέξανδρος αρχίζει και βαριέται. Θέλει αγκαλιά. Τον σηκώνω και αρχίζω και κάνω βόλτες μέσα στο γραφείο. Η Ελισάβετ (ναι κορίτσι για εσένα γράφω πάλι!) έχει ήδη σηκωθεί πιο πριν με τον Ιωάννη στην αγκαλιά της. Πάω δίπλα της και ξαφνιάστηκα λέγοντας της «Ρε συ…θηλάζεις;!!!». Κανένας δεν την πήρε χαμπάρι. Μα κανένας! Κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν είναι σωστό επειδή κάποιες μητέρες τραγικοποιούν και μεγιστοποιούν τον θηλασμό να τον αποκλείουμε σαν ιδέα. Γιατί αυτέ οι μητέρες είναι λίγες…
Δεν είναι η κατακραυγή ή ο ρατσισμός που δέχονται οι θηλάζουσες…αν και υπάρχει!. Δεν είναι η επίδειξη. Αν και όταν στην παραλία κάποιες επιδεικνύουν το στήθος τους δεν έχουμε πρόβλημα…εκεί είμαστε φιλελεύθεροι και μοντέρνοι. Είναι η προσπάθειά τους να μεταδώσουν την τέχνη του θηλασμού και το πόσο καλό κάνει. Αυτό είναι όλο. Μια κίνηση συμβολική. Μία όμορφη συνάντηση. Μια γιορτή. Που γίνεται ταυτόχρονα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Από τις μεγαλουπόλεις έως το ακριτικό νησάκι.
Τι δεν καταλαβαίνεις λοιπόν; Πριν γράψεις ή κριτικάρεις μια κίνηση μάθε πρώτα για αυτήν. Μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο που τόσο αγαπάς θα ήταν αρκετή για να μάθεις πιο είναι το μήνυμα! Είναι δυνατόν τέτοιου είδους κίνηση να μην κρύβει ένα μήνυμα από πίσω;
Ίσως αν δεν έχεις γίνει μητέρα και αν δεν έχεις θηλάσει να μη τα βλέπεις όπως εγώ… τόσο ρομαντικά…οκ! Δεκτό! Αλλά ο καθένας έχει δικαίωμα να γιορτάζει και να διεκδικεί αυτά που αγαπάει και είναι σημαντικά για αυτόν. Πόσο μάλλον για το παιδί του…ή ακόμα για τα παιδιά που θα γεννηθούν στο μέλλον…  

Ο Βασιλιάς Κορονοϊός της Γιώτα Στανελούδη με εικονογράφηση δική μου... κυκλοφορεί ελεύθερα online!!!

Σε περίοδο καραντίνας η  Γιώτα Στανελούδη , παιδαγωγός, έγραψε αυτό το υπέροχο παραμύθι για να εξηγήσει στην κόρη της τι ζούμε το τελευ...