Όταν κάνεις λέει σχέδια, ο Θεός σε βλέπει από εκεί πάνω και
γελάει. Κάπως έτσι την πάτησα και εγώ που πόσο καιρό πριν σχεδίαζα τι θα
ντυθούμε με τον Αλέξανδρο στον αποκριάτικο χορό του συλλόγου μας. (δεν λέω
Μπαλταφάν, γιατί τις προάλλες ο γαμπρός μου δεν το κατάλαβε…εεε…αθηναίος
βλέπεις!) Είχα αποφασίσει να ντυθούμε cowboy με
την cowmama του! Τζιν και καρό πουκάμισα και για τους δύο μας. Καπέλα
και πιστόλια. Πήγα και σε ένα μαγαζί με υφάσματα και πήρα ένα που μοιάζει με
δέρμα αγελάδας για να φτιάξω γιλεκάκια. Να φτιάξει η Μαρία δηλαδή μιας και το
κατέχει το άθλημα. Ήρθε που λέτε ένα πρωινό να πάρει μέτρα και μου έφερε και
σιρίτια! Έχει πολλά αυτή…έχει τρία αγόρια!!! Αφού λοιπόν φάγαμε τα 5 λεπτών
κεκάκια μας και ήπιαμε το καφεδάκι μας, κόψαμε το ύφασμα και τα έπιασε λίγο με
μία κλωστή, μου υποσχέθηκε ότι θα τα έχει έτοιμα σε δυο μερούλες γαζωμένα.
Οπότε όλα ήταν έτοιμα.
Στην διάρκεια της εβδομάδας φορούσα το καπέλο για να με
βλέπει ο Αλέξανδρος και να συνηθίζει. Άδικος κόπος. Ο Αλέξανδρος ήθελε πάντα
αυτό που φορούσα εγώ. Μόλις του το έδινα, καμάρωνε για 5 δευτερόλεπτα και το
πετούσε αμέσως. Ε…δεν πειράζει μωρέ…μία φωτό με το καπέλο θα τον ξεγελάσω να
βγούμε.
Το Σάββατο το μεσημέρι, ώρες πριν το χορό μιλάω με την Μαρία
στο facebook. Όλες τις
προηγούμενες ημέρες προσπαθούσα να την ψήσω να ντυθεί πεταλουδίτσα όπως η κόρη
της. Ενθουσιασμένη αυτή με την σειρά της, μου έλεγε πως θα κατέβει μια βόλτα
στην αγορά να βρει κάτι να κάνει εμφάνιση!
Αμέσως μετά με πήρε η Σοφία τηλέφωνο η οποία στον περσινό
χορό ήταν πολύ πετυχημένο καρναβάλι. Νόμιζα πως για κάποιο λόγο δεν θα ερχόταν
στον χορό. Εκείνη πάλι μου έλεγε πως θα έρθει αλλά δεν έχει και πολύ όρεξη τα
μασκαρέματα φέτος.
Και ενώ μιλάω με την Σοφία στο τηλέφωνο, κοιτάζω γύρω μου
και νομίζω πως ο Αλέξανδρος βγήκε στο μπαλκόνι. «Αλέξανδρεεεε!» φωνάζω και κάνω
μία απότομη κίνηση για να σηκωθώ από τον υπολογιστή…και μένω εκεί…
«Δεν μπορεί! Ένα τραβηγματάκι απλό θα είναι» σκέφτηκα. Για
να μην τα πολυλογώ με έπιασε πάλι το πρόβλημα με τον τελευταίο σπόνδυλό
μου….και δεν πήγαμε στο χορό. Ο Βασίλης επέμενε να πάρω την κυρία Βάσω να έρθει
να μου κάνει τις ενέσεις που είχα κάνει και το καλοκαίρι. Και ευτυχώς τον άκουσα,
γιατί χωρίς την θεραπεία δεν μπορούσα ούτε μέχρι την κρεβατοκάμαρα να πάω.
Πόσο ξενέρωσα που δεν πήγαμε. Ευτυχώς ο Αλέξανδρος είναι σε
ηλικία που ξεχνάει εύκολα. Γιατί όλη την εβδομάδα τον ρωτούσα «Που θα πάμε
Αλέξανδρε;» και εκείνος απαντούσε «Πάρτυ!». «Τι θα ντυθούμε αγάπη μου;» και
εκείνος «Γούντι!». Ποιος είναι ο Γούντι; Ο καουμπόης από το Toy Story!!!
Και όταν η Ιωάννα άρχισε να ανεβάζει φωτογραφίες από το χορό
εγώ ζήλευα ακόμα περισσότερο. Φέτος ντύθηκαν πολλές περισσότερες μανούλες. Και
ήταν όλες τόσο προσεγμένες και εντυπωσιακές. Απ’ όλα
είχε…χανούμισσες…σκωτσέζες…μίνι μάους…γκέισες…χαβανέζες… αλλά την πιο
πετυχημένη εμφάνιση νομίζω ότι την έκανε και φέτος η Σοφιά. Ντύθηκε άντρας με
μαλλιά και μούσια…όλο μαγκιά…χούφτωσε λέει και την πρόεδρό μας και εκείνη
πάγωσε!!! Φαντάζομαι την φάτσα της!
Φέτος ακολούθησαν αρκετές τον δρόμο που εγώ πρώτη
χάραξα….(να τα λέμε αυτά! Ζηλιάρες!!!). Είχαμε πολλά πακετάκια…η μαμά ασορτί
καρναβαλάκι με το παιδί της. Αλλά νομίζω πως τον πιο έξυπνο συνδυασμό έκανε η
Ελισάβετ. Γιος και Κόρη ντύθηκαν λουλούδια. Η μαμά μέλισσα και ο μπαμπάς….μελισσοκόμος!!!!
Εντάξει…έχουν τρέλα λέμε!!!
Πως το έχασα εγώ αυτό … αλλά τι να κάνεις… κάθε εμπόδιο σε
καλό δεν λένε όμως; Εκεί που νόμιζα ότι το τριήμερο θα είμαστε κλεισμένοι στο
σπίτι να κοιτάμε τα πιστόλια και τα καπέλα μας, ήρθε η έκπληξη!!! Ο παππούς και
η γιαγιά αποφάσισαν να έρθουν να μας
δουν! Και όχι μόνοι τους! Ήρθαν μαζί με την θεία Ντέπυ και τον Ανδρέα.
Και πήγαμε και σε μπαλταφάν. Αμέ! Και ντυθήκαμε και καουμπόηδες να μας
καμαρώσει ο παππούς Σπύρος και η γιαγιά Λίτσα.
Το μπαλταφάν του παιδικού σταθμού του Ν. Σκοπού έγινε στην πλατεία
του χωριού. Είχε αρκετό κόσμο και πολλά παιδάκια. Έκανε και τέλεια μέρα
ευτυχώς. Ο Αλέξανδρος ξετρελάθηκε. Χόρευε…έτρεχε… Ήταν πολύ ωραία. Και δεν μας
έμεινε και απωθημένο…
Άντε και του χρόνου με υγεία… τι θα ντυθούμε άραγε;;;
