Ταξίδια φαντασίας & δημιουργικότητας με το ART BOAT

Πολλές φορές στα 5 χρόνια που είμαι μαμά έχω κουκουβαδίσει. Την πρώτη φορά που μίλησε ο γιος μου, στο πρώτο ποίημα στον παιδικό, την πρώτη φορά που η δασκάλα του μου είπε ότι είναι καλό παιδί. Κουκουβάδισα επίσης όταν σε μια εκδήλωση των Bike Riders, έπεσε και έκλαιγε, ενώ έτρεχε με το ποδήλατό του στην πίστα, αλλά σηκώθηκε με πείσμα να τερματίσει!!! Όπως και τις προάλλες που έσπασε σανίδα (σανίδα για 5 ετών ε!) στο Tae Kwon Do.

Όσοι με ξέρετε, γνωρίζεται καλά πόσο πιάνουν τα χέρια μου και πόσο μου αρέσει να ζωγραφίζω, να στολίζω, να κόβω, να κολλάω, να πλάθω κλπ κλπ… Και τι κάνει μια μαμά, που έχει καλλιτεχνική ψυχή, με το γιο για να περάσει ο ελεύθερος χρόνος στο σπίτι; Ζωγραφίζει με μαρκαδόρους, ζωγραφίζει με πινέλα…και όταν δεν ζωγραφίζει, παίζει με πλαστελίνες! Δεν είναι τυχαίο που η πρώτη λέξη του Αλέξανδρου ήταν «Κόκκινο»!

Πριν λίγο καιρό, η φίλη Νόπη Ρουστάνη έκανε το όνειρό της πραγματικότητα και δημιούργησε έναν χώρο που προσωπικά θα μπορούσα να βρίσκομαι με τις ώρες εκεί μέσα. Πρόκειται για το “Αrt Boat” που οργανώνει ταξίδια φαντασίας και δημιουργικότητας μέσα από την ενασχόληση μας με την τέχνη!

Η Νόπη μεταμορφώνει τα παλιά σας αντικείμενα… Τους δίνει ζωή, χρώμα και στυλ για να προσαρμοστούν στον χώρο σας. Αξίζει τον κόπο να ρίξετε μια ματιά στην δουλειά της.

Εκτός όμως από τις δικές της εκπληκτικές δημιουργίες έχει οργανώσει διάφορα τμήματα, για μικρούς και μεγάλους, όπου ασχολούνται με τη ζωγραφική, το decoupage και τη ραπτική. Ψάχνοντας λοιπόν λύσεις για να περνάει ο Αλέξανδρος δημιουργικά τα απογεύματά του, είπα να τον πάω μια βόλτα από εκεί να δει και να δοκιμάσει.

Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν σίγουρη κατά πόσο θα του αρέσει. Συνήθως τα αγόρια 5 ετών θέλουν να τρέχουν, να παίζουν και να εκτονώνουν, με κάποιο τρόπο, την ενέργειά τους. Και όμως… όχι απλώς του άρεσε, αλλά περιμένει πως και πώς να περάσουν οι μέρες για να πάει στο επόμενο μάθημα. «Μαμά πότε θα πάμε στα καλλιτεχνικά;» με ρωτάει.

Σήμερα που τον είχα στο σπίτι το πρωί  (17 Νοέμβρη βλέπετε) πέρασε αρκετή ώρα ζωγραφίζοντας στο τραπέζι της κουζίνας, ήσυχα και όμορφα, μόνος του. Όταν όμως είδα τον πίνακα που δημιούργησαν τα παιδάκια του τμήματός του, σε μια ανάρτηση του “Αrt Boat”  στο facebook, τον φώναξα να έρθει να το δει και αυτός. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χαρά πήρε και με πόση περηφάνια μου έδειχνε τις δημιουργίες του. Και κουκουβά η μαμά Ρία!!!

Η τέχνη είναι σημαντική και βοηθά τα παιδιά σε πολλούς και διαφόρους τομείς της ζωής τους όπως:

• Δεξιότητες κίνησης
• Συγκέντρωση
• Ανάπτυξη λεκτικής και μη λεκτικής επικοινωνίας
• Επίλυση προβλημάτων
• Επιμονή
• Εφευρετικότητα
• Δημιουργικότητα
• Αυτοπεποίθηση
• Συνεργασία
• Σχολικές επιδόσεις

Διαβάστε για αυτό πιο αναλυτικά στο κείμενο του www.parentshelp.gr

Η τέχνη γεννιέται μέσα από την ανάγκη μας να εξωτερικεύσουμε τις σκέψεις, τις ιδέες και τα θέλω μας… Το να μάθουν τα παιδιά μας να εκφράζονται μέσα από αυτήν, μόνο καλό μπορεί να είναι. 

Αν ακούς μια φωνή μέσα σου να σου λέει «δεν μπορείς να ζωγραφίσεις», 

τότε οπωσδήποτε να ζωγραφίζεις, και η φωνή θα σωπάσει.

Vinsent Van Gogh, ζωγράφος

PARTY "we love MINIONS"

Λίγο πριν την πρεμιέρα των Minions στους κινηματογράφους (τον Αύγουστο που μας πέρασε) κάναμε το πάρτι του Αλέξανδρου για την γιορτή του. Βέβαια τέτοιο πάρτι μία φορά το χρόνο κάνεις…οπότε με την ευκαιρία παραγγέλνουμε και μία τούρτα να σβήσει και κεράκια. Τα γενέθλια του κανονικά είναι τον Οκτώβρη και συνήθως τότε γιορτάζει με τους συμμαθητές του στην τάξη.

Και όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, διαλέξαμε μαζί θέμα για το πάρτι του. Αυτή την φορά επιλέξαμε τα Minions. Όμως συμφωνήσαμε πως η τούρτα θα έχει και ένα αεροπλανάκι Dusty. Σιγά μην δεν είχε!

Ξεκίνησα την προετοιμασία φτιάχνοντας την πρόσκληση που έστειλα διαδικτυακά στους φίλους μας. Έπειτα τύπωσα διάφορες φιγούρες, από τα μικρά κίτρινα αυτά πλασματάκια, για να διακοσμήσω την αυλή μας στο χωριό και το μπουφέ μας. 

 η πρόσκληση

 

 μια γενική εικόνα του μπουφέ μας

 

Κάποτε μια φίλη, η Λίτσα, μου είχε δείξει πως τα κίτρινα κουτάκια που περιέχουν τα σοκολατένια αβγά έκπληξη, γίνονται εύκολα και γρήγορα Minions. Και από καιρό είχα σκεφτεί να μην τα πετάω. Οπότε ήρθε ο καιρός να τα χρησιμοποιήσω και αυτά. Τα φτιάξαμε, πάντα μαζί με τον εορταζόμενο, και τα κολλήσαμε με σιλικόνη πάνω σε μολυβάκια. Άλλο ένα δωράκι που μπήκε μέσα σε χάρτινο σακουλάκι, μαζί με τα υπόλοιπα. Τα δίναμε στα παιδιά όταν έφευγαν από το πάρτι μας.

Έφτιαξα και φέτος μια πινιάτα που την ζωγράφισα και από τις δυο πλευρές με φατσούλες των Minions. Τα παιδιά περίμεναν πως και πώς να έρθει η ώρα να την σπάσουν και να πέσουν τα σοκολατάκια και οι καραμέλες. Το αεροπλανάκι εκει στα δεξιά το βλεπετε?  : )

Και επειδή η μαμά Ρία δεν μπορεί να μην κάνει κάτι παραπάνω κάθε χρόνο…φέτος έκανα και bowling!!! Το είδα κάπου στο ιντερνέτ και ήταν αδύνατο να μην το κάνω. Πήρα χρώματα και πινέλα και ζωγράφισα μικρά πλαστικά μπουκαλάκια. Όχι ότι παίξανε τα παιδιά bowling, αλλά ήταν ωραίο σαν διακόσμηση!

Την τούρτα της έκανα παραγγελία στο ΒΑΣΑΚΗ αλλά ζήτησα να μοιάζει με ουρανό και να γράφει απλώς το όνομά του επάνω. Είχα βρει βέβαια τα πλαστικά Minions και το αεροπλανάκι σε κατάστημα της πόλης. Οπότε πριν βγάλω την τούρτα τα τοποθέτησα επάνω. Μπορεί να μην ήταν τούρτα υπερπαραγωγή, ήταν όμως πεντανόστιμη και άρεσε στον Αλέξανδρο. Είχε εξάλλου ότι ήθελε!

 

Αυτό ήταν το 5^ο πάρτυ του Αλεξανδράκου μου!!!! 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΚΑΡΠΟΥΖΑΚΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!!

Να μαστε όλοι γεροί να γιορτάζουμε κάθε χρόνο για σένα!!!

 

Ρίξτε μια ματιά στην δουλειά μου με ένα κλικ στο happymomentsbyria

Party - ο Jake στη χώρα τoυ Ποτέ!!!

Αν ο γιος σας αγαπάει τον Jake τον πειρατή από την χώρα του ποτέ, να μερικές ιδέες για το πάρτι του. 

 

Πέρισυ τέτοιο καιρό είχαμε προετοιμασίες για το πάρτυ του Βύρων (το γιο της φίλης μου της Βαλεντίνας). Ο μικρός μόλις είχε ανακαλύψει τον Jake και για αυτό φτιάξαμε την παρακάτω παράσταση που θα έμπαινε πάνω στην τούρτα. 

Από κατάστημα της πόλης βρήκαμε και αγοράσαμε playmobil πειρατές και κηρομπογιές. Τυπώσαμε ασπρόμαυρες σελίδες με τον Jake και την παρέα του και τα τυλίξαμε σαν παπυράκια. Όλα μαζί τα βάλαμε σε χάρτινα σακουλάκια με αυτοκόλλητο που ταίριαζε με το θέμα του πάρτι και τα δώρισε ο μικρός Βύρων στους καλεσμένους του.

Δεν μείναμε όμως μόνο εκεί…φτιάξαμε διάφορα σχέδια photo booth για πειρατές και πειρατίνες. Οι καλεσμένοι το διασκέδασαν βγαίνοντας αστείες φωτογραφίες και σίγουρα το πάρτυ του Βύρων τους έμεινε αξέχαστο.

Για τον γιο μου, τον Αλέξανδρο, που ξετρελάθηκε με το πάρτι του Βύρων και θα γιόρταζε τις επόμενες μέρες τα 4α γενέθλια του στο σχολείο, ψάξαμε και βρήκαμε μια μικρή πλαστική φιγούρα του Jake. Βρήκαμε στην αγορά και ένα οικονομικό καράβι, με διάφορα έξτρα πραγματάκια, αξίας 6,00€! Παραγγείλαμε μια τούρτα και ζητήσαμε να έχει απλώς μπλε γλάσο για να μοιάζει με θάλασσα. Τοποθετήσαμε πάνω στην τούρτα το καράβι, την σχεδία, τον καρχαρία (όλα  ήταν μέσα στο κουτί του καραβιού) και φυσικά τον πρωταγωνιστή μας τον μικρό πειρατή. Ο Αλέξανδρος δεν το πίστευε όταν την είδε!!!

Και αυτή την φορά τυπώσαμε και φτιάξαμε photo booth με μάσκες του Jake και των φίλων του. Οι συμμαθητές του βγήκαν όλοι μαζί φωτογραφία φορώντας τις μάσκες τους.

Τι ψάχνουν όμως συνήθως οι πειρατές; Τον θησαυρό!!! Πήραμε ένα χάρτινο κουτί και το ζωγραφίσαμε σαν να είναι ξύλινο. Το διακοσμήσαμε με διάφορες κορδέλες και άλλες ζωγραφισμένες λεπτομέρειες. Το γεμίσαμε με σοκολατένια χρυσά νομίσματα και το δώσαμε στην δασκάλα να το κρύψει μέσα στην τάξη. Και έτσι για παιχνίδι, έβαλε τα παιδάκια του παιδικού να ψάχνουν να τον βρουν. Δεν είναι τέλεια ιδέα;;;!!! :)

 Ρίξτε μια ματιά στην δουλειά μου με ένα κλικ στο happymomentsbyria

Bραβείο Liebster; Για μένα;;;;!!!

Πάντα μου άρεσε να γράφω. Έχω αρκετή φαντασία … είναι μεγάλο κομμάτι του dna μου. Επίσης στην έκθεση ήμουν αρκετά καλή. Βασικά μόνο εκεί ήμουν καλή! Όταν λοιπόν γέννησα τον Αλέξανδρο και άρχισα να μπαίνω σε μαμαδοgroup και μαμαδοsite, σκέφτηκα «Ναι γιατί όχι, θα φτιάξω το δικό μου blog». Και αφού το έψαξα λιγάκι και είδα ότι είναι πανεύκολο, το ονόμασα “karpouzakisjunior”.

Κατά διαστήματα μου γράφανε κανένα σχόλιο οι φίλες μου ή πατούσαν like όταν κοινοποιούσα τα post μου στο facebook. Tο blogspot όμως μου δίνει και την δυνατότητα να παρακολουθώ από πια μέρη με διαβάζουν. Και εξεπλάγην όταν είδα ότι με διαβάζουν στον Καναδά και στη Ρωσία!!! Ουάου!!!

Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να γράφω πιο συχνά, αλλά δυστυχώς δεν προλαβαίνω. Πάντως στα λίγα χρόνια που γράφω θεωρώ πως είναι άκρως αγχολυτικό. Τι πιο ωραίο να γράφεις για το παιδί σου. Για τα συναισθήματα που βιώνεις μέσα από το να είσαι μητέρα – γονιός.

Σήμερα (22/10) έχει ο γιος μου γενέθλια. Έγινε 5 ετών. Χτες, αργά τη νύχτα, μπήκα να δω από πότε έχω να γράψω στο blog μου. Σκεφτόμουν να αναλύσω πάλι την προετοιμασία του πάρτι που κάναμε τον Αύγουστο (για το οποίο ακόμα δεν έγραψα) και να μοιραστώ τις ιδέες μου για το τι θα κάναμε στο νηπιαγωγείο. Στην τελευταία ανάρτηση μου όμως (post: Όλα υπό έλεγχο!!!) είδα πως είχα το παρακάτω σχόλιο:

 

«Protiforamamma 29 Σεπτεμβρίου 2015 - 1:11 μ.μ.

Χαχα, πρόσεχε μην πάρει το παιδάκι σου τον κακό τον δρόμο!!
Προς το παρόν, αν θέλεις πέρνα να παραλάβεις ένα βραβειάκι από εδώ http://protiforamamma.blogspot.gr/2015/09/blog-post_29.html»

 

Α! Για εμένα; Βραβείο; Ποιος; Που; Πότε; Γιατί; Και μπήκα αμέσως στο protiforamamma.blogspot.gr. Αυτή η υπέροχη μαμά blogger, χωρίς να το ξέρει, μου έκανε το πιο ωραίο δώρο, την ημέρα των γενεθλίων του γιου μου! Δεν ξέρω αν τα πιστεύετε και εσείς σε αυτά…αλλά εγώ θεωρώ ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και σίγουρα από εδώ και στο εξής θα αφιερώνω περισσότερο χρόνο στο να γράφω για τον γιο μου.

 

Ακολουθώντας πιστά ότι πρεσβεύει το Liebster Award,

θα κάνω ότι πρέπει και εγώ με την σειρά μου…

 

Τι είναι το βραβείο Liebster;

Το Liebster Award είναι ένα εικονικό βραβείο που χρησιμεύει για να εξαπλωθούν αλυσιδωτά και να γίνουν γνωστά blogs με λιγότερους από 200-300 followers. 

 

Οι κανόνες του βραβείου είναι:

• Αφιέρωσε μια ανάρτηση στο βραβείο σου και ευχαρίστησε και εκείνον που σε βράβευσε.
• Φρόντισε να συμπεριλάβεις στις φωτογραφίες σου και το πράσινο εικονίδιο του βραβείου.
• Βράβευσε νέους bloggers που θαυμάζεις και έχουν λιγότερο από 200 followers.

• Ενημέρωσε τους για το βραβείο. (Μπορείς να βραβεύσεις και το άτομο που σε πρότεινε.)
• Απάντησε στις ερωτήσεις που σου έκαναν και αν θες φτιάξε νέες για τους δικούς σου υποψήφιους.
• Δημοσίευσε τη λίστα αυτή με τους κανόνες και στη δική σου ανάρτηση.

 

Τα blogs που θέλω να βραβεύσω είναι τα παρακάτω

(δεν είναι 10 αλλά είναι αγαπημένα!!!):

 

http://serraiesmanoulesnewspaper.blogspot.gr/ που ξεκινήσαμε με την Βασιλική Πέτσα (πρόεδρος Συλλόγου “Σερραίες Μανούλες”) και συνεχίσαμε με την Λίνα Ζουριδάκη και την Μαρία Λαμπριανίδου.

 

https://mammalmothermore.wordpress.com/ της Ελισάβετ Μιχαηλίδου, μιας μαμάς με υπέροχο και καυστικό λόγο.

 

http://mommysheartspeaks.blogspot.gr/ της Μαρίας Λαμπριανίδου που το’ χει αλλά το παραμελεί…άντε Μαράκι ακόμα περιμένω το νέο σου post!!!

 

http://protiforamamma.blogspot.gr/ για να έχεις όχι 2 αλλά 3 πλέον Liebster βραβεία και για να σε ευχαριστήσω που με τίμησες!!!

 

http://spfofinspiration.blogspot.gr/ γιατί αν και τώρα την ανακάλυψα μου αρέσει πολύ ο τρόπος που σκέπτεται….και γράφει…και γράφει…σεντόνια όπως εγώ!

 

 

Συνεχίζω απαντώντας και εγώ στις ερωτήσεις

που απάντησε η μαμά του protiforamamma.

 

1. Γιατί ξεκινήσατε το blog; 

Ζήλεψα (με την καλή έννοια) τις άλλες μαμάδες bloggers και είπα να δοκιμάσω. Μετά έγινε εξάρτηση… Επίσης ήταν η αρχή για να καταλάβω ότι οκ… ίσως να το κάνω και καλά! Ξεκίνησα να γράφω 5 μήνες μετά την γέννηση του Αλέξανδρου. Θέλω να πιστεύω πως κάποτε, ίσως ακόμα και όταν δεν θα είμαι πια μαζί του, θα διαβάζει τις αναρτήσεις μου και θα γελάει… θα του θυμίζω έτσι ότι τον λατρεύω!

2. Πείτε μας λίγο τι σας ενθουσιάζει 

Το να ασχολούμαι με οτιδήποτε δίνει χαρά στο γιο μου. Από το να φτιάχνουμε αεροπλάνα με πλαστελίνες ή να κάνουμε παζλ, μέχρι να ετοιμάζουμε τα δωράκια των φίλων του για το πάρτυ γενεθλίων του. Να δημιουργούμε dubsmash videos μαζί. Να μαγειρεύουμε. Να τραγουδάμε.

Από τόσα που βλέπω καθημερινά, δεν με εκπλήσσει τίποτα πλέον… Θέλω να ζω και να χαίρομαι την κάθε στιγμή με την οικογένειά μου. Και αν μπορώ, όπου μπορώ, να βοηθάω. Το να δίνω χαρά με γεμίζει χαρά! Και με ενθουσιάζουν οι δοτικοί άνθρωποι…οι καλοπροαίρετοι και οι ακομπλεξάριστοι!

3. Γιατί πιστεύετε ότι τα σχόλια και η επικοινωνία βοηθούν τους bloggers, και με ποιον τρόπο; 

Χμ… σε μια blogger σαν εμένα, τα καλά σχόλια τονώνουν την συγγραφική της αυτοπεποίθηση. (Τι είπα τώρα;). Τα κακά σχόλια… θα έπρεπε να διαγράφονται!!! Χαχαχαχχα. Πέρα από την πλάκα όμως, δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους ή να συμφωνείς με όλους. Και το να επικοινωνείς είναι πολύ σημαντικό γενικότερα!

4. Για ποια πράγματα μιλάτε στο blog σας; 

Γράφω για τον γιο μου και ότι με εκπλήσσει όσο  μεγαλώνει. Επίσης αναρτώ κείμενα από συνεντεύξεις μου για το serraiesmanoulesnewspaper.blogspot.gr καθώς και κείμενα μου για το serrebrity.gr (αυτό φταίει που έχω καιρό να γράψω στο karpouzakisjunior). Άντε και καμιά συνταγή…

5. Έχετε δημιουργήσει μια φιλική σχέση με άλλους bloggers; Έχετε γνωριστεί ποτέ προσωπικά; 

Έχω έρθει σε επαφή με γνωστές bloggers λόγω του Συλλόγου «Σερραίες Μανούλες». Όμως οι bloggers που γνωρίζω καλύτερα είναι μόνο “σερραίες” και ξεκινήσαμε σχεδόν μαζί. Θα ήθελα όμως πολύ να γνωριστώ με μαμάδες που έχουν το ίδιο ψώνιο με εμένα και αγαπούν το να μοιράζονται τις σκέψεις τους.

6. Πως φαντάζεστε το blog σας μετά από 2 χρόνια; Tι θα θέλατε να δείτε να μεγαλώνει/ να αλλάζει και με ποιον τρόπο; 

Θα ήθελα να γεμίζει μόνο με ευτυχισμένες σκέψεις… να μην χρειαστεί να γράψω ποτέ για κάτι δυσάρεστο. Και ίσως να αποχτήσει μια νέα καρτέλα, για το δεύτερο παιδάκι μου. Όταν και αν αποχτήσω δεύτερο παιδάκι.

7. Τι είναι αυτό που κάνετε καλύτερα;

Δεν μαγειρεύω καλά. Δεν είμαι και υπόδειγμα νοικοκυράς! Δεν το χω με τις ημερομηνίες και τις τυπικούρες του να παίρνω τηλέφωνα στις γιορτές κλπ. Παίρνω άλλες μέρες, που γουστάρω. Είμαι γραφίστρια και αγαπάω την δουλειά μου. Και βάζω αγάπη και μεράκι σε ότι καταπιάνομαι. Επίσης δώσε μου θέμα για πάρτι και θα σκαρφιστώ ή θα ανακαλύψω ιδέες εύκολες και οικονομικές. Τρελαίνομαι για τέτοια. Η φαντασία που σας ανέφερα πιο πάνω…

 
8. Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας;

Αχ…όχι πολύ τελευταία…υπόσχομαι να αλλάξει αυτό. Τώρα που πήρα και βραβείο!!!

9. Πως γεννιούνται τα post σας;

Τα post είναι σκέψεις που δεν ξεκολλάνε εύκολα από το κεφάλι μου. Που αν δεν γραφτούν και δεν τις μοιραστώ θα σκάσω!!! Κάπως έτσι…

10. Ευχές για τον αναγνώστη

Υγεία και αγάπη, τα πιο σημαντικά για όλους μας. Άντε και λεφτά, γιατί τα χρειαζόμαστε λίγο παραπάνω τελευταία. Και αν έχετε ενδοιασμούς στο να ξεκινήσετε το δικό σας blog, μην κολλάτε πουθενά. Κάπως έτσι ξεκίνησα και γω και τώρα πήρα και βραβείο!!! Καλή αρχή λοιπόν!!!

 

 

Όλα υπό έλεγχο!!!

Όπως κάθε καλοκαίρι έτσι και φέτος γεμίσαμε το φλασάκι μας με μουσικές. Να έχουμε να ακούμε στο ταξίδι μας. Απ’ όλα έχει το μενού. Αρχικά ξένα, ποπ, ροκ, έντεχνα και στο τέλος και λίγα σκυλάδικα για το τσακιρ κέφι. Βέβαια μέσα στην λίστα φέτος είχαμε και έναν άλλο φάκελο με τραγούδια. Το φάκελο των τραγουδιών των παιδικών ταινιών που λατρεύει ο Αλέξανδρος. Όλα τα κομμάτια από τα Planes και του Mc Queeen. Αγαπημένο του το Fly! Μεταξύ μας όσο πιο πολύ το ακούω, τόσο πιο πολύ μου αρέσει. Και πιστέψτε με το έχω ακούσει 1.638.830 φορές! Αλλά έχει και άλλα που ζητάει πάντα να ακούσει μόλις μπει στο αμάξι. Όπως Stromae - Papaoutai , Bruno Mars - Locked Out Of Heaven και The Ting Tings - That's Not My Name .

Στο δρόμο της επιστροφής, μεσημέρι… έβρεχε κιόλας… ήμασταν και κάπως κουρασμένοι … Δεν μιλούσαμε για αρκετή ώρα. Εγώ συγκεκριμένα, αφηρημένη, δεν πρέπει να άκουγα καν τι έπαιζε το mp3. Ξαφνικά καταλαβαίνουμε ότι ο Αλέξανδρος κάτι θέλει από το πίσω κάθισμα. Νομίζαμε ότι είχε πάρει ο ύπνος. «Τι θες μωρό μου;» τον ρωτάω. «Υπό έλεγχο!» μου απαντάει; «Το fly;» τον ρωτάω… «όχι! Το υπό έλεγχο!». Όταν συνειδητοποιήσαμε τι εννοούσε σκάσαμε στα γέλια με τον Βασίλη. Τελικά ο γιος μας δεν είναι μόνο ροκάς!

Άντε … στην υγεία μας ρε παιδιά!!!

Ποτέ δεν μου γέμιζαν το μάτι οι εκπομπές τύπου «Στην υγειά μας ρε παιδιά». Από την εποχή που θυμάμαι τη Σεμίνα Διγενή να κάνει κάτι ανάλογο, θεωρούσα ότι είναι η εύκολη λύση για να γεμίσουν τα κανάλια τα κενά του Σαββατοκύριακου, χωρίς ιδιαίτερα έξοδα. Ήμουν και μικρότερη τότε… σιγά μην καθόμουν σπίτι να δω επώνυμους να πίνουν και να χορεύουν, πλέκοντας το εγκώμιο ενός τραγουδιστή. Απλώς δεν με ενδιέφερε…

Βέβαια δεν μπορώ να αμφισβητήσω πως οι συγκεκριμένες εκπομπές είναι ένα αγαπημένο είδος τηλεόρασης για τους έλληνες του εξωτερικού. Για εκείνους τα τραγούδια και οι μελωδίες ξυπνούν αναμνήσεις και είναι ένας τρόπος να ξανασμίξουν με την πατρίδα τους. Αλλά και πάλι, πάντα προτιμούσα να κάνω κάτι άλλο παρά να κάτσω να παρακολουθήσω μια τέτοιου είδους εκπομπή. Είτε τότε με την Σεμίνα, είτε τώρα με τον Παπαδόπουλο και τον Χαρδαβέλα, πάντα υπήρχε κάτι πιο ενδιαφέρον, μια άλλη επιλογή.

Οι μέρες του σήμερα είναι αρκετά δύσκολες για όλους μας. Σκέπτομαι πως άλλος λαός στην θέση μας θα είχε κρεμαστεί ομαδικά. Οι έλληνες έχουν χάσει λιγάκι το κέφι και την όρεξη τους. Η νεολαία βέβαια καλά κρατεί…λογικό αν σκεφτείς ότι ακόμα δεν έχει τις υποχρεώσεις που έχουμε όλοι εμείς που δεν θεωρούμαστε πλέον νεολαία. Δεν ακούστηκε και πολύ καλό αυτό ε; Και μένα δεν μου άρεσε…

Και φτάνει λοιπόν το σαββατόβραδο που δεν έχω διάθεση να πάω πουθενά. Η μεγάλη τηλεόραση είναι ολοδική μου! Ο σύζυγος έχει βγει να δει έξω ποδόσφαιρο και ο μικρός κοιμάται από νωρίς. Οπότε είναι ευκαιρία να αράξω και να δω κάτι με την ησυχία μου. Όμως όσο ζάπινγκ και αν κάνω δεν βρίσκω τίποτα. Πέφτω πάνω στο κανάλι που παίζει ο Σπύρος Παπαδόπουλος και η εκπομπή του. Το προσπερνώ. Ξανά ζάπινγκ. Άντε ας δω ποιους έχει καλεσμένους. Επανάληψη φυσικά. Αφιέρωμα στους Άγαμους Θύτες. Χμ…μου αρέσουν αυτοί! Και κάπου εκεί αρχίζω να παρακολουθώ την εκπομπή…

Γιατί όμως τελικά κατέληξα εκεί; Γιατί δεν επέλεξα να δω κάτι άλλο; Γιατί σιχάθηκα τις πολιτικές συζητήσεις και τους τσακωμούς στα πάνελ. Γιατί τις ταινίες που παίζουν τις έχω δει τόσες φορές που τις έχω μάθει απέξω. Γιατί τα τραγούδια έχουν τον τρόπο τους να με ξεκουράζουν.

Και μετά από τις κάποιες τραγουδάρες που σιγοτραγουδούσα χωρίς να το καταλάβω, πήρε το λόγο ο Μαχαιρίτσας και μίλησε για τη συμμετοχή του στο σχήμα αυτό. Μάλιστα τόνισε ότι βρήκε τις ισορροπίες του μέσα από αυτήν την συνεργασία γιατί ήταν στα πρόθυρα κατάθλιψης, όπως ο περισσότερος κόσμος. Τι είπε ο άνθρωπος!!!… σκέφτηκα. Αυτός που μπορεί να εκφραστεί και να “ξεσπάσει” με κάποιον τρόπο μέσα από την δουλειά του; Αυτός που έχει αγαπηθεί τόσο από τον κόσμο; Αυτός που προφανώς δεν θα έχει τα δικά μας ζόρια… στα πρόθυρα της κατάθλιψης;!

Και ξαφνικά ήρθαν στο μυαλό μου τα λόγια του πατέρα της φίλης μου. Είχε μεγάλη χαρά τις προάλλες, που τα παιδιά του επέλεξαν την αυλή του για να γιορτάσουν τα γενέθλια της εγγονής του, μαζί με τους φίλους τους και τα παιδιά τους. Και ενώ μιλούσαμε για την πολιτική κατάντια της χώρας μας, την οικονομική κρίση και για το πόσο δύσκολα είναι για τους νέους σήμερα μας είπε: «Δύσκολα είναι για όλους. Αλλά δεν κάνει κακό να το ρίχνετε και λίγο έξω καμιά φορά ε; Γιατί η χαρά κάνει καλό στην υγεία. Και για να καταφέρετε αυτά που θέλετε πρέπει να έχετε υγεία».

Σηκώθηκα από τον καναπέ, πήρα ένα ποτηράκι και έβαλα λίγο από το λικεράκι που είχα φτιάξει πριν καιρό. Παρακολουθώντας το χαβαλέ του Μουζουράκη, του Σταρόβα και των υπολοίπων σκέφτηκα πως είναι ευλογία να έχεις χιούμορ. Και ευτυχώς σαν λαός έχουμε χιούμορ. Αυτό μας σώζει!

Στην υγεία μας ρε παιδιά!

serrebrity.gr

Είμαι μητέρα και γιορτάζω κάθε μέρα!

Τι ήταν αυτό πάλι χθες όλη μέρα… Είμαι “κλαψιάρα” αλλά χτες ξεπέρασα και τον εαυτό μου!!! Ήταν ή Γιορτή της Μητέρας, η ημέρα που με βάζει σε σκέψεις… για όλα όσα έχω πάρει από την μαμά μου και για όλα όσα θέλω να προσφέρω στο γιο μου.

Βασικά από την Παρασκευή, που πήρα την κάρτα που μου ετοίμασε ο μικρός στο σχολείο, ξεκίνησα να συγκινούμαι. Έγραψε για πρώτη του φορά τη λέξη “ΜΑΜΑ”!!! Λιώνω η μάνα!!!

Το Σάββατο γιορτάσαμε μαζί με το σύλλογο “Σερραίες Μανούλες” στο πεζόδρομο μπροστά από το επιμελητήριο. Εκεί το “Παιδικό Κολέγιο”, πλήρως οργανωμένο, έβαζε τα παιδιά να ζωγραφίζουν και να φτιάχνουν χειροτεχνίες για να δώσουν στην μητέρα τους. Ο γιος μου ξετρελάθηκε! Βρήκε την φίλη του από το σχολείο εκεί, ζωγράφισαν με τα πινέλα, βγήκαν φωτογραφίες, έφτιαξαν χειροτεχνίες, βάφηκαν και με facepainting. Και ενώ εμείς συμμετείχαμε και διασκεδάζαμε, παράλληλα  μαζεύτηκε και ένα σεβαστό ποσό για καλό σκοπό. Εύχομαι μόνο η μικρή Μελίνα να γυρίσει γρήγορα γερή και δυνατή.

Την Κυριακή ξυπνήσαμε νωρίς και πήγαμε οικογενειακώς εκκλησιά. Στο δρόμο ο γιος μου έκοψε ένα πορτοκαλί λουλουδάκι και έτρεξε να μου το δώσει μαζί φυσικά με φιλί. Τι να λέμε τώρα… Τρεις μέρες συνεχόμενα γιορτάζω εγώ!!!

Και θέλοντας να ποστάρω κάτι για την γιορτή της μητέρας στο προφίλ μου, θυμήθηκα την δική μου μαμά και εκείνη την εικόνα της που όσα χρόνια να περάσουν δεν θα ξεχάσω ποτέ. Και έτσι έγραψα:

 —- Νοέμβριος 1980

Λεπτή, καστανόξανθη, ήρεμη, χαμογελαστή και τόσο λαμπερή… θηλάζει το μωρό της ενώ ο σύζυγός της την καταγράφει με μια παλιά κινηματογραφική κάμερα! Έχουν διαλέξει για μουσική υπόκρουση το τραγούδι που μόλις είχε πρωτοβγεί και σαρωνει στα ραδιόφωνα… Barbra Streisand και «Woman In Love».

Χρόνια πολλά μανούλα μου! Κάθε φορά που το ακούω… ορκίζομαι πως μυρίζω το άρωμά σου! —-

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την φετινή διαφήμιση της Pampers… δώστου πάλι κλάμα η Ρία! Και κάνω ζάπινκ και να τη πάλι η διαφήμιση… Έλεος! Εσείς εκεί στην Pampers δεν με λυπάστε καθόλου;
Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου…
Χρόνια πολλά για εχθές…για σήμερα…για κάθε μέρα…
Γιατί όταν έχεις παιδιά…κάθε μέρα είναι μια νέα πρόκληση, με πολλές εκπλήξεις και χίλιους λόγους να γιορτάζεις!

serrebrity.gr

ΣΧΟΛΕΣ ΓΟΝΕΩΝ δεν χρειάζεται να σαι “του γιατρού” για να πας…

Πριν λίγες ημέρες ανέλαβα τα προσκλητήρια μιας βάφτισης. Με την μαμά του μωρού συνεννοούμασταν περισσότερο μέσω διαδικτύου αλλά κάποια στιγμή για να αποφύγουμε το γράψιμο μιλήσαμε και στο τηλέφωνο. Αγχωμένη αρκετά η κοπέλα… με ένα νήπιο και ένα μωρό, να τρέχει για όλα και να υπάρχει και αυτός ο κλασσικός εκνευρισμός ανάμεσα στο ζευγάρι που την στεναχωρεί και την κάνει έξαλλη την ίδια στιγμή. Δεν ξέρω πως έγινε και ξεκίνησε να μου μιλάει για αυτό… μάλλον αισθάνθηκε οικεία μαζί μου… όμως ήταν σαν να μιλάει για εμένα! Σαν να ξαναζώ τους πρώτους μήνες του άγχους και της άγνοιας που είχαμε με τον σύζυγο μου σαν γονείς. Που από το φόβο μας και την ανασφάλειά μας αν κάνουμε το σωστό για το παιδί μας, διαφωνούσαμε σε όλα!!! Και ακούγοντας την ήταν σαν να βλέπω πως θα ήμουν αν είχα ένα ακόμα παιδί…
Ενώ κουβεντιάζαμε έπιασα τον εαυτό μου να της λέω συχνά «Ά! Κάπως έτσι και εγώ!». Αυτή μιλούσε και εγώ θυμόμουν… και της ανέφερα πολλές φορές τι μας έλεγαν στην “σχολή γονέων” και πόσο αυτό με βοήθησε στην πράξη…σε απλά, μικρά, καθημερινά θεματάκια που αντιμετωπίζει η κάθε οικογένεια. Γιατί δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει…οικογένεια χωρίς αυτά τα μικρά θεματάκια δεν υπάρχει!!! Με ρώτησε τι ακριβώς είναι οι “σχολές γονέων” και που μπορεί να απευθυνθεί…

Όπως καταλάβατε για τις “σχολές γονέων” ήθελα να γράψω…

Πριν τέσσερα χρόνια, η φίλη μου η Λίνα μου πρότεινε να πάω μαζί της σε “σχολή γονέων” που ξεκινούσε στο σχολείο δίπλα στο σπίτι της. Είναι δωρεάν σεμινάρια για γονείς. Εκεί ανταλλάσσουν απόψεις και αναλύουν θέματα γύρω από τον τρόπο που θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους, με συντονιστή κάποιον ψυχολόγο.
Είχα την τύχη να συμμετέχω δύο χρονιές στην ομάδα της Κωνσταντίνας Σαπαρδάνη, ψυχολόγο (υπεύθυνη κέντρου Ψυχολογικής Υποστήριξης / ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία για παιδιά, εφήβους & οικογένεια “Ας Μιλήσουμε”). Ήμασταν ένα τμήμα πολύ δεμένο. Μαμάδες με τους ίδιους προβληματισμούς. Μία φορά την εβδομάδα, για δύο ώρες, βρισκόμασταν για να συζητήσουμε ουσιαστικά πράγματα. Και αυτό ήταν ακριβώς που μας έδεσε σαν ομάδα. Διαφορετικές γυναίκες, διαφορετικές μαμάδες. Είχαμε όμως κάτι κοινό… θέλαμε να μάθουμε αν και πως μπορούμε να γίνουμε καλύτερες.
Όμως δεν είχαμε το δικαίωμα να συμμετέχουμε πολλές φορές. Μας στενοχώρησε αυτό αρκετά. Για καλή μας τύχη όμως μία κοπέλα μέσα από την ομάδα άκουσε για τις “σχολές γονέων” που οργανώνει το κέντρο πρόληψης “Όασις”. Με πολύ ενθουσιασμό και χαρά ξεκινήσαμε σεμινάρια με το Χρήστο Κριωνά, κοινωνικό λειτουργό και τη Φανή Καραγκιόζη, ψυχολόγο. Δημιουργήσαμε εκεί μια ομάδα με διαφορετική προσέγγιση στα πράγματα αλλά εξίσου σημαντική και πολύ ενδιαφέρον.
Τα τελευταία δυο χρόνια συνεχίζουμε (η ίδια ομάδα) με συντονίστρια τη Καλλισθένη Δεμιρτζή, ψυχολόγο (Στέλεχος του Κέντρου Πρόληψης κατά των Εξαρτησιογόνων Ουσιών Ν. Σερρών “Όασις”.) Βέβαια μετά από τέσσερα χρόνια αναλύσεων έχουμε εμβαθύνει λιγάκι περισσότερο στη ψυχολογία μας. Με την Καλλισθένη το έχουμε πάει λίγο παρακάτω, στην αυτογνωσία! Γιατί πάνω από όλα πρέπει να ξέρουμε καλά τον εαυτό μας και να τον αγαπάμε. Όχι… δεν είμαστε άτομα που χρειαζόμασταν ψυχολόγο! Είμαστε απλές, καθημερινές μαμάδες, σύζυγοι, κόρες, αδερφές, φίλες που μας αρέσει να μαθαίνουμε και να μοιραζόμαστε. Μέσα από την ενασχόληση μας με την ψυχολογία βοηθηθήκαμε και ανακαλύψαμε πράγματα για εμάς…που ίσως δεν θα σκεφτόμασταν ποτέ…
Κάποιοι από εσάς, ίσως μπερδεύουν την σχολή γονέων με την επίσκεψη σε ψυχολόγο. Δεν είναι το ίδιο. Δεν είσαι “υποχρεωμένη-ος” (σε εισαγωγικά γιατί τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό) να βγάλεις όλα σου τα θέματα μπροστά σε άλλους. Ούτε απαραίτητα να συμφωνείς με όλα όσα ειπωθούν εκεί. Όμως μέσα από την συζήτηση κάτι κάλο θα πάρεις. Και ακόμα αν δεν καταφέρεις να κάνεις πράξη όσα μαθαίνεις εκεί, κάτι, κάποια στιγμή θα σου χρησιμεύει.

Μιλούσαμε αρκετή ώρα στο τηλέφωνο όταν το γυρίσαμε στο χαβαλέ και μας έπιασαν τα γέλια. «Αχ Γλυκερία μου…και μόνο που τα συζητάω μαζί σου νοιώθω πολύ καλύτερα…» μου λέει από την άλλη άκρη του τηλεφώνου.

 Αυτό ακριβώς το συναίσθημα έχεις όταν νοιώθεις μέλος μια ομάδας σε μία σχολή γονέων. Είναι πολύ σημαντικό να μοιράζεσαι τους προβληματισμούς σου και συνειδητοποιείς ότι ούτε κακή μαμά είσαι, ούτε κακή σύζυγος επειδή καμία φορά χάνεις τον έλεγχο και δεν μπορείς να διαχειριστείς μια κατάσταση…
Αν με ρωτήσετε τι αποκόμισα εγώ προσωπικά θα σας πω ότι έμαθα κάποια tips για να μπορώ να αντιμετωπίζω το γιο μου ώστε να μην τον κακομάθω. Επίσης κέρδισα άπειρες ώρες ουσιαστικών συζητήσεων με τον σύζυγο μου. Στην αρχή ήταν επιφυλακτικός και με πείραζε. Βλέποντας όμως πόσο ενθουσιασμένη γυρνούσα σπίτι του κέντρισα το ενδιαφέρον. Τώρα, κάθε φορά που βρισκόμαστε μετά το μάθημα, περιμένει να του πω τι είπαμε στην σχολή. Και το απολαμβάνουμε και οι δύο πολύ να μιλάμε για αυτά τα θέματα. Μπορώ να πω ότι κάναμε πράξη αρκετά. Επίσης γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου. Έμαθα πόσο σημαντικά είναι τα όρια στις σχέσεις. Και δημιούργησα φιλίες. Δέθηκα με αυτά τα κορίτσια πολύ. Ξέρω πως αν χρειαστώ κάτι… θα είναι εκεί! Κέρδισα τόσα πολλά…θα χρειαστώ μέρες να σας γράφω…

Ψάξτε πότε και που γίνονται σχολές γονέων! Είναι κρίμα να μας δίνεται η ευκαιρία να μάθουμε από ειδικούς πράγματα που θα μας βοηθήσουν πρακτικά στην καθημερινότητά μας και εμείς να μην την αρπάζουμε.

Όχι ότι θα γίνουμε οι αψεγάδιαστες μητέρες…
αλλά τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε!!!

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!!!

Υ.Γ. Οι σχολές γονέων είναι για τους γονείς, όχι μόνο για τις μητέρες. Όμως σπάνια θα βρεθεί άντρας σε κάποια τέτοια ομάδα. Η δική μας ομάδα είχε την τύχη να έχει ένα πατέρα ανάμεσά της. Η παρουσία του ήταν καθοριστική. Ήταν υπέροχο να τον έχουμε μαζί μας.

serrebrity.gr