ΣΝΟΥΠΥ… πως λέμε γιούπιιιιιιιιιιιι!!!

Καθημερινότητα… σχολείο και δουλειά… Αυτό σημαίνει πρωινό ξύπνημα και τρέξιμο με το που ανοίγει το μάτι. Σήκω, πλύσου, ντύσου… ετοίμασε ρούχα, τσάντα και κολατσιό και ξύπνα τον Αλέξανδρο, που φέτος πάει Β’ Δημοτικού. Μια από τα ίδια για τον Σπυράκο που μόλις χρόνισε και πάει βρεφικό. Γρήγορο περπάτημα στον δρόμο, να προλάβουμε το σχολικό για τον βρεφικό και το κουδούνι στο δημοτικό. Και μετά γραφείο… εργασία και χαρά μέχρι να έρθει η ώρα να τους παραλάβω. Επιστροφή σπίτι, μαγείρεμα, διάβασμα με τον μεγάλο. Δραστηριότητες το απόγευμα ή δουλειά στο γραφείο. Σπίτι ξανά, λίγο παιχνίδι με το μπαμπά και ο καθένας στα κρεβάτια του…  Σας κούρασα; Η αλήθεια είναι ότι κουράζομαι και εγώ μόνο που το σκέφτομαι. Πως περνάει το 24ωρο έτσι ρε παιδιά; Την εβδομάδα προσαρμογής (με αρκετό κλάμα, αγκαλίτσες παρηγοριάς και τύψεις για το μωράκι μου), είχα και βοήθεια την πεθερά μου στο σπίτι. Που καθάριζε, μαγείρευε κλπ κλπ… τώρα όμως…  τρέχα Ρία … τρέχα!!!

Κάτι τέτοιες ώρες «ζηλεύω» τις μανούλες που έχουν την δυνατότητα και κάθονται σπίτι. Εντάξει έχει και αυτό τα αρνητικά του. Άλλες κάθονται επειδή δεν έχουν δουλειά και άλλες επειδή δεν έχουν καμία βοήθεια. Υπάρχουν και αυτές βέβαια που χαίρονται την άδεια τους ή απλώς δεν έχουν ανάγκη να δουλέψουν. Ε να… αυτές ζηλεύω ρε παιδιά… με την καλή έννοια βεβαίως, βεβαίως!

Αλλά ας μην παραπονιέμαι… πάλι τυχερή στάθηκα. Βρήκα θέση στο βρεφικό για τον μικρό και έγραψα και τον μεγάλο στα ΚΔΑΠ που ήθελα!!! Στο ΣΝΟΥΠΥ… πως λέμε γιούπιιιιιιιιιιιι!!!

Το ότι έγραψα τον, μόλις ενός ετών, γιο μου στο βρεφικό, ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Καταρχήν τον μεγάλο μου γιο τον έστειλα στα 2,5 παιδικό. Μου φάνηκε λίγο μικρούλης ο δεύτερος για να πάει σχολείο. Αλλά τι να κάνεις…

Τι ήταν αυτό πάλι φέτος με τους βρεφικούς και το ΕΣΠΑ; Πότε πρόλαβαν και κλείστηκαν όλες αυτές οι θέσεις ενώ κάποιες μανούλες δεν είχαν καταφέρει να μπουν ακόμα στο σύστημα, για να δουν αν πήραν το περιβόητο Voucher. Και τι μας το δίνουν το χαρτάκι αυτό αν δεν υπάρχουν θέσεις να μπούμε; Και αφού μας δίνουν δυνατότητα να έχουμε τρεις επιλογές προτίμησης παιδικού σταθμού, γιατί μετά πρέπει να τρέξουμε να βρούμε θέση οπουδήποτε αλλού; Και άντε να τις κλείνουν τις θέσεις οι ιδιωτικοί σταθμοί… επαγγελματίες είναι… έχουν πελάτες… λογικό να προτιμήσουν πρώτα τους πελάτες που τους εμπιστεύτηκαν στο παρελθόν. Οι κρατικοί όμως; 6:50 το πρωί και ήδη καλυμμένες οι θέσεις; Πότε άνοιξαν ρε παιδιά; 2; 3; Ή 4 το πρωί;;;; Άλλη πονεμένη ιστορία αυτή…

Η εβδομάδα μας είναι γεμάτη σχολείο, διάβασμα και δραστηριότητες. Και ο χρόνος μας ελάχιστος για παιχνίδι και χουζουρέματα που μας αρέσουν οικογενειακώς. Και νοιώθω πως το 24ωρο είναι πολύ μικρό τελικά! Δεν μου φτάνει να ασχοληθώ παραπάνω με τα παιδιά, που θα το ήθελα πολύ. Επίσης νοιώθω τύψεις που προσαρμόζω το πρόγραμμα τους με ότι με βολεύει και προλαβαίνω να κάνω. Δηλαδή χάθηκε να ξεκινάει η μέρα μας στις 9 και να έχει ένα τριωράκι παραπάνω??? Σηκώστε χεράκια όσες συμφωνείται μαζί μου!!!

Οι τύψεις που σας προανέφερα αφορούν πιο πολύ τις εξωσχολικές δραστηριότητες. Οι επιλογές στην πόλη των Σερρών είναι πολλές ευτυχώς. Οι οικονομικές δυνατότητες είναι αυτές που μας τα χαλάνε… Το θέμα μου είναι, αν τελικά μπορεί κάποιος γονιός να καταλάβει, από νωρίς, σε τι έχει κλήση το παιδί του. Για να το καταλάβει αυτό θα πρέπει να το πάει να δοκιμάσει διάφορα… εικαστικά… στίβο… χορό… πολεμικές τέχνες… μουσική… ποδηλασία… κολυμβητήριο… προσκοπισμό… ξένες γλώσσες… μπάσκετ… ποδόσφαιρο… Και ο Αλέξανδρος είναι ένα παιδάκι που τα θέλει όλα. Ότι τον ρωτάς λέει ναι! Δυστυχώς όμως δεν έχουμε τον χρόνο να τον πάμε να δοκιμάσει τα πάντα. Αλλά από την άλλη είμαι τυχερή που μας πήραν και στα ΚΔΑΠ!

Έχω να πω ότι  όλα τα ΚΔΑΠ κάνουν απίστευτη δουλειά. Βασικά τα παιδιά μας περνάνε καλά εκεί τις ώρες που εμείς δουλεύουμε ή τις ώρες που αν ήταν κλεισμένα μέσα σε ένα διαμέρισμα, θα βαριόταν και θα ήταν κολλημένα με ένα Tablet. Γι’ αυτό και θεωρώ πως είτε τα κρατικά, είτε τα ιδιωτικά ΚΔΑΠ, είναι «μεγάλη εφεύρεση» που λέει μια φίλη μου! Φυσικά ανάλογα με τις δυνατότητες που έχει κάθε κέντρο, κάνει και την ανάλογη δραστηριότητα να φαίνεται παιχνιδάκι και απασχολούνται δημιουργικά όλα τα παιδάκια.

Το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης του Σνούπυ Academy όμως είναι, όπως και να το κάνουμε, άλλο πράγμα… Όταν ξεκίνησαν να γίνονται οι εγκαταστάσεις τους, ο σύζυγος ήταν στο συνεργείο που πέρασαν τις τζαμαρίες και ήρθε ενθουσιασμένος στο σπίτι… «θα γίνει τέλειο!» μου είπε. Όταν πάλι γράφοντας τον μικρό μου στο βρεφικό, με όλο το άγχος εκείνης της ημέρας, με ρώτησαν αν έχω γράψει τον μεγάλο μου σε ΚΔΑΠ και αν θέλω να τον πάρουν στο Σνούπυ Academy, ξετρελάθηκα γιατί μου έκατσε γάντι!  Με ένα σπάρο δυο τρυγόνια… Την ημέρα δε που πήγα να δώσω τα χαρτιά του για να ξεκινήσει να πηγαίνει και μπήκα στην αίθουσα καλλιτεχνικών, δεν ήθελα να φύγω! Παλέτες, χρώματα, ακουαρέλες, πινέλα, υλικά χειροτεχνίας… ότι πρέπει για να μείνω μια ζωή εκεί! «Θα ξετρελαθεί ο Αλέξανδρος!» είπα στο παιδί που με ξεναγούσε. Ήμουν σίγουρη ότι θα του αρέσει πολύ. Και αυτό που με ενθουσίασε περισσότερο είναι ότι χωρίς έξοδα και τρέξιμο θα δοκιμάσει πολλά πράγματα και ίσως στο τέλος της χρονιάς να καταλάβουμε αν έχει, σε κάποια από αυτά, κλίση.

 

Οι δραστηριότητες που μπορεί αν συμμετέχει είναι μαγειρική, θεατρικό παιχνίδι, παραδοσιακοί χοροί, σκάκι, φιλαγνωσία, μουσική & βίντεο, γυμναστική, εικαστικά και το περιβόητο πλανητάριο για το οποίο μιλάει όλη η πόλη. Και σκεφτείτε ότι για κάθε δραστηριότητα υπάρχει ένας υπέροχος χώρος, πλήρως εξοπλισμένος, υπέροχα διακοσμημένος και κατάλληλα διαμορφωμένος για τα παιδιά. Οι άνθρωποι όμως είναι αυτοί που κάνουν όλη την δουλειά. Πρόκειται για μια ομάδα ειδικευμένων ανθρώπων, που είναι πάντα χαμογελαστοί και ευδιάθετοι. Αξιόλογες προσωπικότητες που είναι εκεί να μεταφέρουν τις γνώσεις τους και που αναμφίβολα αγαπούν τα παιδιά. Άλλο πράγμα να σας το λέω και άλλο να το βλέπετε.

Ξέρω πως οι καιροί μας είναι αρκετά δύσκολοι. Αλλά όσοι από εσάς έχετε την δυνατότητα ή ψάχνετε μια νέα δραστηριότητα για το παιδί σας, επικοινωνήστε με τους υπευθύνους του Σνούπυ Academy και ρωτήστε αν μπορεί να παρακολουθήσει κάποιες ημέρες. Νομίζω ότι είναι μια καλή λύση αν σκεφτείς ότι με το ανάλογο ποσό που δίνετε για μία μόνο δραστηριότητα εκεί θα κάνει πολλά και διάφορα πράγματα.

Για μένα το Σνούπυ Academy είναι η αφορμή να διαβάσει ο γιος μου το μεσημέρι για να προλάβει να πάει εκεί. Πάνω από όλα όμως νοιώθω τυχερή που επιστρέφει σπίτι, κουρασμένος μεν… αλλά γεμάτος από χαρά και θέληση να μου μάθει και μένα ότι καινούργιο έχει αποκομίσει. Μάθαμε να φτιάχνουμε Puncakes!!! Τι να σας λέω τώρα…